วันแรกเริ่ม
อยากเขียนอะไรแบบ...บนไปเรื่อยๆ บางทีมีเรื่องอยากพูดอยากบน เรื่องที่ไร้สาระ หรือไม่ก็เรื่องที่ไม่ช่วยให้คนฟ้งเกิดแรงบันดาลใจอะไร ก็เลยเก็บและสะสมไว้ในสมองอันน้อยนิดซะจน ตอนนี้โรคกระดูกคอเสื่อมถามหา เพราะหัวหนักเกินไปกว่าที่คอจะร้บได้ซะแล้ว..ฮิ.ฮิ ตั้งใจจะเปิด.Blog.และเขียนตั้งหลายครั้งก็ยังไม่ได้ทำซักที่..... แต่ในที่สุก็ได้รับแรงบันดาลใจ..อย่างใหญ่หลวงจาก The Best of James Herriot ฉบับแปลไทยโดย คุณ ปาริฉัตร เสมอแข เพิ่งอ่านไปประมาณ 50 หน้ากว่าๆ....มีเรื่องที่ตั้งใจเขียนเก็บไว้เป็น... เป็นบันทึกความทรงจำแบบว่า In The Memory Of Chokchai..มันเท่ห์ดี ก็หวังว่าแรงบันดาลใจจาก James Harriot จะมีมากพอ... โชคชัย